Kroegen, valkuilen en tranen

Hee lieve allemaal!

Het is weer een klassiek weekend in het Performers House en dus tijd voor een blogje! Ik weet het, er veranderd hier nooit iets… Daarom deze keer: het verhaal van afgelopen week in omgekeerde volgorde… *ooooooeee….*

Het is vandaag behoorlijk snertweer, dus geen reden om naar buiten te gaan. Een dagje met wasjes draaien, filmpjes kijken en relaxten op de banken dus Behalve vannochtend dan, toen liep ik samen met mijn roomie om half 8 naar het station van Silkeborg. Bowy is deze week namelijk in Nederland om naar de première van de film ‘Razend’ te gaan. Daar heeft ze namelijk een rol in! Ik wil niet opscheppen ofzo, *kuch*, maar hier is de trailer: http://www.youtube.com/watch?v=v7tV0J4fV3w op 0.43 zie je d’r Super gaaf! Maar ik moet d’r wel missen tot donderdag…! Ik heb dus maar onze bedden tegen elkaar geschoven; ‘elk nadeel heb z’n voordeel’ sprak een wijs man ooit.

Gister was ook een lekker weekenddagje die ik voor het grootste deel in m’n bed heb doorgebracht. Om een uur of vier ’s middags vond ik dat ik toch m’n kamer een keer uit moest, dus ben ik naar een mooi plekje aan het water gelopen en heb daar een tijdje in het zonnetje gezeten. Wat een leven! Mijn lome instelling van zaterdag had veel (misschien wel alles) te maken met de avond daarvoor. Er werd namelijk een ‘Room crawl’ georganiseerd. Je kan het zien als een kroegentocht: elke kamer die meedeed had een thema bedacht en voor iedereen een drankje gekocht. Zo hadden we dus in elke kamer een feestje van 10 minuten en gingen we daarna door naar de volgende kamer! Samen met Bowy en Kiki hadden we in onze kamer het melige thema ‘Au Naturel’. Voordat ze de kamer in mochten moesten hun mensen hun t-shirt en broek uitdoen… Helaas hadden alleen de jongens (en één meisje) de ballen om het te doen, dus kreeg iedereen drie drankjes Melige bende dus, en heel gezellig. Nadat we alle kamers hadden gehad was iedereen behoorlijk vrolijk en zijn we nog even door gaan feesten in het café beneden. Man man, wat een avond…

Vrijdag overdag was ook bijzonder. In de ochtend hebben we met de theater line namelijk laten zien waar we de afgelopen twee weken aan gewerkt hebben: de Shakespeare monologen. Ik deed mijn monoloog van Portia en hij ging op zich wel goed. Ik ben niet super tevreden omdat ik simpelweg beter wil zijn dan ik daar was. Ik weet namelijk hoe dat eruit ziet; als mensen zo goed zijn. Een aantal van mijn mede theater-studenten hebben namelijk mensen aan het huilen gemaakt, en dat is natuurlijk super gaaf! Niet dat dat áltijd het hoogste is wat je kan behalen (als je een komedie opvoert wil je dat natuurlijk niet) maar in dit geval was het een enorm compliment. Ik heb met een aantal mensen gepraat over mijn stuk en de één zei dat ‘ie dacht dat ik m’n tekst vergeten was (was niet zo; ik probeerde spontaan over te komen ;)), de ander vond dat ik er met mijn hoofd niet helemaal bij was, of er niet helemaal in zat. In andere worden: ik was niet ‘present’ genoeg op het podium. Allemaal niet super erg natuurlijk en ik lig er ook niet wakker van hoor, maar het was gaaf geweest als ik op de toppen van mijn kunnen had gepresteerd (of het liefst nog beter). Maar ik mag niet klagen. De afgelopen weken heb ik enorm veel geleerd. Mijn docent zei dat ik een ‘hoger’ platform heb bereikt en nu dus in staat ben om beter in contact te komen met de emoties die ik moet spelen en dus (heel simpel gezegd) beter kan acteren. Ik denk dat ze dat bedoelde tenminste… Ze zei er ook bij dat het nu weer een tijdje duurt voordat ik nóg een platform hoger kan komen. Het had dus geen zin om meer en meer te proberen en te verwachten van mezelf, omdat ik eerst een soort van moet wennen aan de nieuwe dingen die ik geleerd heb. Fijn om te horen allemaal, maar tegelijkertijd kan ik eigenlijk niet wachten om naar het volgende platform te gaan.

Iets wat daar los van staat is een oude valkuil. Tijdens de repetities mag ik dan groeien, als ik op het podium voor een publiek sta maak ik naar m’n gevoel steeds dezelfde fout: het lukt me dan niet om me te concentreren en te denken aan de taken die mijn personage moet vervullen. Ik had mezelf bijvoorbeeld 50 keer verteld dat ik de seconde voordat ik begin moest denken aan het doel van deze monoloog (de taak die ik moet volbrengen), maar toen ik eenmaal op die stoel op het podium zat, klaar om te beginnen, dacht ik er niet meer aan. Het gevolg is dat ik er niet helemaal in zit en het moeilijker is om over te brengen wat ik wil omdat ik het zelf niet voel/weet. Ik ga in elk geval één van de komende dagen de video terugkijken, zodat ik zelf wat betere conclusies kan trekken.
Was dit een beetje te volgen of klinkt dit allemaal heel zweverig en vaag? Als er vragen zijn hoor ik het graag ;) Het komt er in elk geval op neer dat ik nieuwe dingen blijf ontdekken met hulp van de leraar, Bowy (waarmee ik veel samen gerepeteerd heb) en simpelweg doordat ik hier ben. Het was ook heel fijn dat ik nu aan dingen heb kunnen werken waar ik de vorige keer dat we met tekst werkten niet toekwam. Toch een hele goeie twee weken gehad dus!

Zoals ik vorige keer vertelde is het komende week Workshop week, waarin ik les ga krijgen van Henning en nog beter ga leren hoe ik mijn stem moet gebruiken op het toneel. Mijn lerares heeft me aangeraden een andere tekst te zoeken dan die ik de afgelopen weken heb gebruikt, dus daar moet ik vanavond nog even snel naar opzoek. En dan ga ik ook proberen om komende woensdag weer een update te plaatsen!

Tot dan lieve allemaal!
Veel liefs en zonneschijn, Suus