Papa, Mama, Suzanne en ik

Hallo allemaal!

Eindelijk op weg naar Suzanne, op naar Denemarken. Echt wel vroeg stonden we afgelopen woensdag op. We zouden lekker vroeg vertrekken zodat we rond 15:00 bij Suzanne zouden zijn. Maar blijkbaar was dat te mooi om waar te zijn. Want na nog geen 2 kilometer stonden we aan de kant van de A12 met een lekke band. En het verkeerde gereedschap, dus konden we eindelijk gebruik maken van ons ANWB pasje en zo’n leuke wegtelefoon. Eerder dan verwacht kwam er zo’n gele auto ons vergezellen op de vluchtstrook. En binnen 20 minuten reden we alweer. Alleen de lekke reserve band verwisselen en we konden echt beginnen met de reis. Maar je raad het al, ook dat ging niet zo snel als verwacht. Onze banden bleken niet meer goed genoeg te zijn dus de overige 3 moesten ook verwisseld worden. Het is immers verboden met zulke slechte kwaliteit banden in Duitsland te rijden. Door deze vertraging van in totaal 2,5 uur kwamen we pas rond 20:00 uur aan. Maar beter laat dan nooit.

Gelijk toen we het moderne ‘Performers house’ binnen kwamen konden we de sfeer al proeven: gezellig, leuk, opgewekt en zen. Vooral heel erg zen. Iedereen was lekker bezig met zijn eigen avondprogramma, er werd wat gitaar en piano gespeeld en er werd een filmpje gedraaid. Na een leuke rondleiding en wat bijgepraat gingen we naar onze, speciaal ingerichte, guest room. Heerlijk onder de wol en nieuwsgierig naar wat de volgende dag te bieden zou hebben.
Donderdag ochtend was er, voor mij, een heel nieuw soort ontbijt. Gekke broodjes met gekke jammetjes en cruesli met Deense yoghurt. Wat er vooral bijzonder aan was, was dat Suus bij ons aan tafel zat. Na het ontbijt had ik de eer om mee te mogen kijken met een theaterles. Dat heb ik als heel gaaf ervaren. De opdracht die ze kregen kan ik helaas niet vertellen (mijn Engels met een Deens accent is niet al te best). Iedereen moest zich persoonlijk inleven in een bepaalde situatie. Alles gebeurde met ogen dicht en tegelijkertijd. Ik heb dus mijn ogen uit kunnen kijken naar het inlevingsvermogen en talent van al die mensen daar.
Op het menu stond vandaag voor lunch de daar wel bekende fish cakes. En wij hadden het geluk daar van mee te mogen eten. Volgens Suus waren dit niet de beste fish cakes die zij ooit had gegeten maar ik heb er meer dan van genoten.
En het geluk bleef maar komen. Suzanne was die middag vrij dus had tijd om met ons een stevige wandeling rond het meer te maken. Veel gelachen en veel gekletst, iets waar ik me al twee maanden op had verheugd. Daar ook de shock van mijn leven gehad, met mijn eigen ogen maar per ongeluk gezien hoe een vis word onthoofd (dit voegt niks toe aan het verhaal dus ik zal jullie de details besparen ). Na het diner, waarvan ik even niet meer weet wat het was, werd er een salsales gegeven. Ik mocht daar aan mee doen (lucky me). Meer dan de eerste paar basis stapjes was het niet maar ik vond het heerlijk om te doen. Na de les ging Suus naar het o zo gezellige café, en gingen wij voldaan naar bed.
Weer om 8 uur aan het ontbijt met me zin op de dag. Suzanne had gewoon haar vrijdagse lesjes en dingetjes en ik ging met papa en mama naar Aarhus. Na een heerlijk kopje koffie naar het museum waar van we van te voren niet van dachten dat we daar de rest van de dag zouden blijven. We hebben daar onder andere kamers gezien die op speciale manier waren ingericht. Een kamer met alleen een plaatselijke regen bui die op een mooie manier belicht was. Of een kamer met alleen maar spiegels om je heen. Of alleen maar rook en mooie kleuren licht wat een sprookjes achtig effect gaf. En natuurlijk ook de colour panorama, waar we uitzicht hadden op de hele stad.
Eind van de middag waren we terug in Silkeborg. Met Suzanne en nog een paar medeleerlingen hebben we gegeten in het theater naast de school. Daar hebben we ook de 2,5 uur durende musical ‘Les Miserables’ gezien. Ik denk dat ik namens alle niet Deense mensen die ook in de zaal zaten spreek als ik zeg dat dit musical nogal lang en nog al Deens was. Gelukkig heb ik me kunnen vermaken door het tellen van o.a. de lampen boven het podium, de traptreden en de hoeveelheid bij-rollen in het stuk. Maar ik was blij toen het stuk afgelopen was en ik eindelijk naar de wc mocht.
Zaterdag ochtend mochten we maar liefst tot half 10 uitslapen. Beneden werden we verrast door een luxe brunch die klaar stond. Ik had me heel erg verheugd op deze dag want die hele dag gingen we met Suus weer naar Aarhus. Daar hebben we de ‘den gamle by’ gezien en hebben we rond gelopen in de stad. Die avond zijn we nog verwent in het griekse restaurant in Silkeborg. Het eten deed ons eigenlijk niet veel, maar daarom juist wel denken aan de vakantie die we in Griekenland hadden. Van die avond heb ik extra genoten omdat ik wist dat dat alweer de laatste avond met Suzanne was.
Veel te snel was het al weer zondag ochtend. Spullen pakken en nog zo’n lekkere brunch. Na een emotioneel maar goed afscheid stappen we weer de auto in. En wonder boven wonder zonder problemen goed thuis gekomen.

Ik heb heel erg genoten van de paar daagjes samen met Suus. Het was bijzonder om te zien hoe ze daar leeft en hoe ze veranderd is. Stiekem hoop ik daar nog een keer terug te komen om haar eindperformance te mogen bekijken.
Ik hoop dat iedereen het leuk vond om Suzanne haar leventje en mijn ervaringen daar van mij te horen en plezier heeft gehad in het lezen.

Groetjes, Emma