Goeie vragen, Wall street en Antwoorden

Hallo lieve allemaal!

Het is alweer een tijdje geleden, maar hier is weer een verslagje uit het donkere Silkeborg. Er zijn sinds mn vorige blogje een paar vragen binnen gekomen, dus dan zal ik daar maar mee beginnen :D

Opa Wigo vroeg zich af of ik contact heb met de mensen die niet dezelfde vakken volgen dan ik, of dat iedereen in z'n eigen wereld leeft.
We hebben inderdaad vijf lijnen met verschillende vakken hier op school, en we brengen ook de meeste lesuren op deze lijnen door. Maar omdat alle lijnen in hetzelfde gebouw wonen, kamergenoten met elkaar zijn, samen eten en samen feesten hebben we heel veel contact met elkaar. Daar komt nog bij dat (in de basisweken) woensdag de enige dag was dat we alleen maar ons hoofdvak hadden (in mijn geval dus theater). Op andere dagen hadden we bijvoorbeeld keuze vakken, waar we met de lijnen gemixt zaten. Op maandag en vrijdag hebben we een uur met alle studenten samen, en dan krijgen we elke week van een andere docent les. Vaak doen we dan spelletjes, een dansje of een lesje over Freud. Deze lessen heten arrival en transit. Als laatste hebben we ook nog de working groups, en daar hebben we elke week een meeting mee waarin we praktische zaken bespreken over de school. Met die working group doe je ook de kitchen duty en 'cleaning common areas'.
Omdat we deze week begonnen zijn met onze final projects hebben we nu geen keuze vakken meer. Dat betekend dat de enige gezamenlijke lessen nu nog arrival en transit zijn. Die lessen zijn speciaal voor deze laatste weken ook een beetje opgepimpt, en doen we alleen nog maar leuke spelletjes en dingen die iedereen leuk vind. Maar ondanks dat we niet zo veel lessen meer samen hebben gaan we heel veel met elkaar om! Buiten de lessen merk je totaal geen verschil tussen de lijnen: zeker de helft van mijn beste vrienden hier zijn van de andere lijnen.

Opa vroeg zich ook af of er iets aan sport gedaan wordt en wat de faciliteiten daarvoor zijn. Goeie vraag :) We hebben geen fitnessruimte of -toestellen, maar we hebben wel een aantal grote ruimtes waarin je je eigen work out oefeningen kan doen. Ook hebben we een heel mooi meer en bos in de buurt waar je goed schijnt te kunnen hardlopen... We worden ook wel aangemoedigd om dit te gaan doen. In de basis weken hadden we elke dinsdag en donderdag ochtend een uur 'awakening', waarin er geen docent was, maar iedereen zelf een activiteit kon gaan doen om wakker te worden en (fysiek) op te warmen. Het jammere was dat de meeste mensen hier geen gebruik van maakte, en het uurtje gebruikten om uit te slapen. Niet de bedoeling, maar ook wel te begrijpen ;) Toch heb ik (ondanks dat het heeeeel verleidelijk was) maar twee keer gespijbeld en ben dus meestal altijd netjes naar die lessen geweest. Ik ben bijvoorbeeld gaan zwemmen in het meer, gaan voetballen met een paar anderen, oefeningen doen met lekkere muziek aan of een workshop 'house dance' gedaan die door een mede-student georganiseerd werd. Ja mensen, het zou dus zomaar kunnen dat deze luiwammes terug komt met een licht verbeterde conditie!
Meer vragen? Ja Liz, zeg het maar. "Nu dat je zo een tijdje "op jezelf woont", lijkt het je dan nu juist extra gaaf om op kamers te gaan over een tijdje of vind je het eigenlijk dan ook wel weer lekker dat je nog een tijdje lekker thuis terecht kan ? En wat denk je wat je ouders daarvan denken als je uit huis wilt of als jij juist nog tot je 15e thuis blijft wonen?" Goeie vraag Liz, dank je wel :)
Ik vind het moeilijk om dit te vergelijken met op kamers wonen, omdat er nog heel erg voor me gezorgd wordt. Ik moet natuurlijk zelf stofzuigen en m'n was doen, maar zelfs die dingen hebben ze op het rooster gezet. Bovendien is er elke dag om dezelfde tijden eten, en hoef ik bijna nooit de afwas te doen :) Maarja, aan de andere kant is er niemand die zegt dat je naar bed moet, moet je zelf eraan denken om de was er ook weer uit te halen en wordt je niet op je vingers getikt als je een keer niet stofzuigt. Hooguit door je kamergenootje, maar dat is bij ons niet nodig :) En misschien wel het belangrijkste: je kan niet bij je moeder op schoot kruipen als het tegen zit, gezellig bij je zusje in bed gaan liggen of met je vader knuffelen op ieder moment dat je dat wilt. Maar om terug te komen op je vraag, ik ben er denk ik wel achter gekomen dat ik het zou kunnen. En of ik het zou willen: nee. In elk geval niet binnenkort... Ik heb het heel erg naar m'n zin daar op het van Imhoffplein :) Ik heb nu natuurlijk nog geen idee wat ik in september aan het doen ben, maar als het studeren in een verre stad is en ik kán daar een kamer krijgen, zou ik het niet zo erg vinden eerlijk gezegd. Maar als ik dichter bij huis een opleiding volg blijf ik denk ik nog thuis. Al helemaal als het een éénjarige opleiding zou zijn. Maar goed, dat is allemaal toekomstpraat, ik denk dat de tijd dat vooral moet leren.

En dan deel twee van je vraag: wat zouden m'n ouders daarvan vinden... Dat moet je natuurlijk eigenlijk aan hun vragen, maar ik denk wel vrij zeker te weten dat ze elke keuze zouden respecteren. Ik denk dat ze het leuker zouden vinden als ik nog een tijd(je?) thuis zou blijven, maar ze zullen het vast begrijpen als ik (om een praktische reden) zou kiezen om iets anders te doen. Eigenlijk is het een beetje raar om dit allemaal zo te zeggen want we hebben het er nog helemaal niet concreet over gehad. Maar deze dingen weet ik vrij zeker :)

Zo. Dat waren de vragen volgens mij weer :) Hoewel ik heb t idee dat ik iemand vergeten ben... Als iemand zich tekort gedaan voelt, wil diegene zich dan melden? :)

Dan nog eventjes over wat ik in de afgelopen twee weken (!) uitgespookt heb...

We zijn doorgegaan met de physical theatre lessen van Magnus, en dat was super leuk. Ik heb het idee dat ik daar heel veel van geleerd heb. Meer info daarover heb ik in mijn evaluatie geschreven. Met het einde van de physical theatre lessen is er namelijk ook een eind gekomen aan onze basis weken! We moesten over al die weken een evaluatie schrijven, aan de hand van een soort vragenlijst. Nu zijn we officieel begonnen met onze eindproductie. Het thema daarvan gaat zijn: *pam pam pam* Wall Street! Samen met de hele financiële crisis en het wereldje waarin zich dat afspeelt. Mijn lerares Karin (hoofd van de theater lijn en stem docent) kwam op het idee toen ze op de website van The Guardian de interviews van (de Nederlandse) Joris Luyendijk las. Hij interviewt mensen die werken in het Londense bankwezen en publiceert die volgens mij dagelijks op zijn blog: 'The Banking Blog' (http://www.guardian.co.uk/commentisfree/joris-luyendijk-banking-blog). Heel interessant dus! Maar ook heel erg veel werk en veel tijd. We zijn nu nog veel research aan het doen en dat betekend veel lezen. Vooral in het Engels; iets waar ik niet goed in ben... Gelukkig is het meeste heel interessant. Dat is dus waar we de komende drie weken aan werken. In de vierde week gaan we het drie keer opvoeren :)

Nog even over die evaluatie. Ik heb er even over nagedacht, maar toch besloten om 'em in dit blog te plaatsen. Het is namelijk een overzicht van de hele periode tot nu toe. Ik weet niet precies hoeveel het jullie iets zegt en het zou ook een beetje saai kunnen zijn, dus je mag het volgende stuk overslaan :) Oja, en sorry alvast als het een beetje een rommelig verhaal is: het was nogal laat, en ik heb het niet eens nog een keer doorgelezen.. Maar verder is het heel leuk om te lezen hoor! Haha :)
T is trouwens wel het in het Engels... Sorry Doortje! Ik leg het je graag nog een keer allemaal persoonlijk uit als je eindelijk weer zie! :D

Oké, hier komt ie:
Evaluation Theatre fall 2011, Suzanne Dekker, Performers House, Silkeborg, 14-11-2011

1. Personal and professional goals and growth

Before I came to Performers House, I didn’t know what kind of actress I was or wanted to be. I didn’t know my weaknesses or my needs and I didn’t know what was in it for me. These are some of the things that I have learned about myself (both my growth and my goals):
- When I perform, I’m not conscious of my actions. Although that’s both a good and a bad thing, I have to learn how to work with it. I discovered this during (or after) the lessons with Mette.
- I think I’m a naturalistic actress, which makes it hard for me to go into the big emotions. At least, that was how it was before I came here. I don’t really rather that’s still the case.
- I’m not really a maker. I’m not really good with coming up with awesome compositions or have a great imagination. But that may also depend on the people I’m working with or the theme.
- I want to become in a better physical shape. I already knew that I wasn’t in good shape, and didn’t have a good endurance, but during the classes with Magnus I realised it can/will limit me on stage.
- My voice is a great tool to get in touch with my emotions. I hope I can continue using that in the future.
- I have also had some experiences that I never had as an actress before. It happened one or two times that I really intensely felt the character. It was amazing to feel that, because now I know what I want to go for when I’m acting.
- I love improvisations. I knew that before I came here, but I discovered it once again.
- I think I learned better how to follow my impulses. It’s a hard thing to conclude because it always happens in the moment, but I think –by having more experience now- that I got a better feeling for it now.
- Throughout the whole semester I discovered how important energy is when you’re an actor. I really liked this feeling because it comes from deep inside, and so acting can bring me closer to who I am.

2. Different teachers

Karin:
Working with Karin was incredibly inspiring. First of all because I never focussed on my voice that much before and I discovered all these new things that you can use it for (emotions, energies, ect.). But even more inspiring was it to hear her views on for example the actor’s work, the role of the voice and the use of the body. I learned a lot about my body and myself and I got a better idea about what I need to become an actress. I also learned a lot from her way of working. She made clear that we were just working, nothing was supposed to happen, nothing was wrong or right. When you’re working, it is very freeing to hear things like “Take it in, everything is a gift. That’s very fine. Go from where you are today.” This makes it easier to let go and therefor get to a place where beautiful things can happen.


Mette:
The way that Mette was working was very different from the way Karin was working. This was of course because we worked in groups when we worked with Mette, and we were working less technically then with Karin. Nevertheless I enjoyed working with Mette just as much as I enjoyed working with Karin. It was partly because I really like improvisations and the acting and getting in a role thing. But it was also because it was interesting to feel the change of energy we worked in. While the way we worked with Karin was more calm and subtle, Mette’s way was somehow a little tougher. I liked this because I think I need it sometimes to have people be more direct and telling me what I’m doing wrong. It was tough, sometimes confronting and frustrating, but it was also just another way to get to that place where beautiful things can happen, and that felt amazing. So I also learned a lot from Mette, because it was again a new way of working.

Henning:
In the workshop week, I choose the voice workshop from Henning Silberg. In his work, I could clearly see some similarities with Karin’s work. I found it really interesting to work with the four different voices, and discover what I could do with my voice. This week really got me thinking, because some people in the group had some sort of emotional breakdowns. This sounds like a not so pleasant thing of course, but –again- I think it can bring you to places where beautiful things can happen, because I think these people really got to know new sides of themselves. In some silly way, I felt like I missed out on something because I didn’t experience this. It got me thinking if there was something that just didn’t come out, or if I had had such an experience earlier, but I still didn’t really figured it out. I talked to people about it, and everybody said that I did had changed during this week. Someone said for instance that I had become older. And even though I didn’t really feel it, I believe them. And it wasn’t like I didn’t feel anything in the whole week. I had some great experiences doing my monologue, feeling my character, and using my voice. And now that I am thinking about it, I did make some clear changes during the week. I think started good with my monologue, so Henning could start to break down what I had quite easily. This was needed of course, for me to discover new things of doing it. The effect was of course that I got confused and a little bit insecure by Friday, the day we had to perform it. When I told this to Henning, he said to me that this was very normal. Fridays seem to be confusing days at workshops like this. I was a pity that we didn’t have the chance to work further from that point, but nevertheless this week gave me a lot and I’m very happy I had this whole experience. Henning is a great teacher and a wonderful man!

Magnus:
The funny thing with Magnus was that I had no idea what to expect from the classes. It turned out to be more fun then I could have imagined. I loved to work with my body, energy (again, but again in a different way) and imagination. The concentration exercises we did with the group were very learning. I also got confronted with my own body. The biggest challenge was not to be lazy and keep challenging myself. I succeeded the best in this when we did the improvisation exercises, I think. What I really loved about the work with Magnus was the focus he was creating with us in the classes. He felt what we needed and corresponded on that without letting us be lazy, if we were tired or grumpy for example. It was also very nice that we had three weeks to work in, because now I could really feel that we got somewhere with the group.

3. What I found challenging

This is not so easy to answer because the problems I ran into were mostly there from day to day. I had moments where I felt like I was on a dead point with the scene I was working on, so that challenge was to get out of the point. There were also some days that it was challenging to keep up the good energy, when I was really tired for example. In the first weeks, it was challenging to find a good monologue and get out of it what I wanted to get out of it.

4. Me and theatre work

As I said before, one of the things I have learned about theatre and myself is that I am not really a maker. Once my imagination is running, there are things coming out but it takes quite a lot to make it running.
Other things I learned are about feelings I had on stage and during rehearsals. I am now also even more certain that I wish to be an actress for the rest of my life.
This is actually also a hard question because I know that I have gone through some changes, and that I have learned a lot about myself but it may be a little bit to soon to see what these developments are. I think I’m still to close to them to see them.

5. What I know more about theatre

For sure that it is something that I want to do for the rest of my life, but actually I already knew that. One of the things I still don’t know is what kind of theatre I am into. It might be classical, abstract, modern or something I don’t know of yet. Time will learn…
I did learn about Shakespeare, what I found very interesting. I also learned different methods, like the voice and Stanislavsky. I really liked to work this technical, because I felt that I missed that in classes I took before I came here. I am very happy to know these methods now, so that I can use them and work with them in the future.

6. In what I feel strengthened

I feel a little bit more confident about my qualities as an actress. I think I also have a better idea about what happens with me when I go on stage, even though I haven’t really found a way to deal with it yet. I also feel stronger now when I do an improvisation, because I learned a method to get into the character, and how I can always go back to the voice. I also feel more comfortable with working in a group. I had an experience in the past where it didn’t really worked out very well in the group (nothing terrible: I just didn’t really fit in or could come along with the group) and there were moments before I came here when I feared that the same thing would happen. But I felt soon enough that this group was great to work with and that I had grown older and wiser so I know better how to (re)act in different situations, without analysing everything or having a hard time doing that. Actually, I feel strengthened as a whole person.

7. What I have missed

More weeks at Performers House! But that was my own choice of course.
I think it also would have been good the work a little longer with Mette. This time, we worked two weeks with her and I would like to have some more time with the Stanislavsky method. I also think that if we would have had more weeks, it would have been great to spend more time with the dancers, but not as an replacement of anything we did now.

8. Other thoughts

It was amazing! I learned so much and it was exactly what I was looking for. I would like to thank all the teachers and the group and everybody else who was involved

END


Nou, dat lijkt me wel weer genoeg voor vandaag, niet? Tot snel weer lieve vriendjes en vriendinnetjes! Over vijf weekjes ben ik weer thuis...

Dikke zoenen, Suus

Ps. Oja! De foto's van de show! Ik ga d'r aan werken :) Als ik tijd heb ;)