Roommates, food, theater and other exciting stuff

Hello lieve allemaal!

Hoe is het in Holland? Beetje lekker weer? Nog genoeg gezellige mensen over? Geintje.. :)

Hier in het natte Silkeborg (ze spreken die 'g' trouwens helemaal niet uit) is het nogsteeds heel gezellig! Maar voordat ik aan mijn gebruikelijke kletsverhaal begin wil ik eerste even iedereen bedanken voor de lieve reacties! Ik weet niet zo goed hoe ik daar op een handige manier op kan reageren, dus zal het proberen in m'n blog zelf te doen. In ieder geval wil ik zeggen dat ik het heel fijn vind om ze te lezen en er echt steun uit kan halen. Dus thanks :)

Vorige keer had ik o.a. gezegd dat ik het over mijn kamergenoot wilde hebben, dus daar zal ik mee beginnen. Ik heb jullie verteld dat ik in de eerste plaats een kamer deelde met een meisje dat ik al kende van ALBA. Ze speelde in dezelfde voorstelling als ik (het gothic-meisje in de kapper, voor degene die het gezien hebben). In de eerste plaats was ik niet zo blij met haar (Bowy) als kamergenoot omdat ik het juist leuk vond om met iemand op de kamer te zitten die niet uit Nederland komt en omdat ik het bij ALBA een beetje moeilijk heb gehad. Ik wilde dat juist achter me laten en opnieuw aan een avontuur beginnen... Op de tweede dag kwam ik erachter dat een meisje waar ik redelijk veel mee om ga, Cecilie, alleen op een kamer zat en graag een roommate wilde. Ik greep meteen mijn kans en stelde aan haar voor om samen een kamer te delen. Toen ik aan Bowy vroeg wat ze er van vond, bleek dat ze dat heel jammer vond maar mijn keus respecteerde. Ik beloofde haar wel om bij haar in de kamer te blijven tot haar nieuwe roommate aan zou komen (afgelopen dagen zijn er nog een paar nieuwe mensen gearriveerd). In de week die volgde kreeg ik spijt van mijn keus om van kamer te veranderen. Ik merkte dat ik nog last van heimwee had en dat het dan heel fijn is om met iemand te kunnen praten in je eigen taal, die jou ook nog eens kent. Daarnaast kwam ik erachter dat ik veel te snel heb geoordeeld. Bowy is heel erg lief en we kunnen heel gezellig kletsen. Onze hele ALBA geschiedenis werd onbelangrijk (in elk geval het deel waar ik me niet zo super goed over voelde) en op vrijdag avond vroeg ze of ik nog wel achter mijn beslissing stond. Ze had perfect door dat ik aan het twijfelen was en ik vertelde het hele verhaal, hoe stom ik was geweest en hoe graag ik eigenlijk bij haar wilde blijven. De moeilijkheid was toen nog hoe en of ik dit aan Cecilie moest vertellen. Ik had haar immers iets beloofd, we verheugden ons erop en opeens zou ik weg zijn. Na even heel erg twijfelen en een goed gesprek met het thuisfront heb ik alles aan Cecilie uitgelegd, met mijn zeer welgemeende excuses. Gelukkig begreep ze het heel goed en hebben we het nogsteeds gezellig samen. Haar nieuwe roommate is overigens gister aangekomen, dus alles is nu helemaal koek en roerei! :D Ik voelde me wel heel erg schuldig tegenover de mensen die ik gekwetst en verward heb, maar ben tegelijkertijd heel erg blij dat alles is zoals het was. Vandaag hadden we bij de theaterlessen bijvoorbeeld een gesprek over hoe we ons voelen op het moment. Er waren vijf dingen waar je iets over kon/mocht zeggen als je wilden en dat waren: glad, sad, affraid, fysical, and happy. Ik moest beginnen en hield me nog een klein beetje in, maar toen iedereen aan het eind van het rondje zo open was geweest heb ik bij 'sad' nog toegevoegd dat ik last had van mijn heimwee. Ik moest er een beetje bij huilen maar was erg blij dat ik het kon delen met de mensen uit de groep. Toen we elkaar bij de volgende les weer zagen, lokte Bowy me naar onze kamer. Daar had ze negen foto's geplakt van typisch Haagse figuren (de hofvijfer, de koningin, barbie van 'oh oh cherso', Geer en Goor, de pier in scheveningen en nog een paar) om me thuis te laten voelen! Super lief natuurlijk, ik werd er ook heel vrolijk van :D

Ik moet aan dit alles wel even toevoegen dat ik niet zoveel last heb van heimwee als het nu lijkt hoor :) Het is niet dat ik de hele tijd op het punt sta om te huilen of dat ik me heel erg ongelukkig voel ofzo: in tegendeel! Dus maak je geen zorgen :)

Verder about the languages. De eerste week was het meest verwarrend om de hele tijd verschillende talen te spreken, denken en horen. Om te beginnen spraken veel Deense studenten Deens met elkaar. Als ik dan ergens bij kom zitten is het moeilijk (eigenlijk onmogelijk) om mee te doen in het gesprek. Ik kan dan natuurlijk zeggen: "Hee guys, can we switch to Englisch" maar dat is moeilijk omdat ik niet weet of dat gesprek wel iets voor mij is en of ik er uberhaupt aan mee wíl doen. Gelukkig groeit het besef steeds meer en is er ook al een opmerking over gemaakt voor de lunch vandaag (wat me op het onderwerp 'eten' brengt, maar daar kom ik zo op terug) dus ik weet zeker dat het wel goed komt :) Daarnaast is het ook moeilijk om af en toe naar het Nederlands te switchen, en weer terug als er iemand bij komt. Jullie hebben vast gemerkt dat ik in mijn blogs met Engelse termen strooi, dus dat is een goed voorbeeld. Ik praat ook wel eens Engels met Bowy als we alleen op onze kamer zijn, omdat dat nou eenmaal automatisch gaat..!

Dan het eten! :D Ik kan het maar op een manier zeggen: het is fantastisch.. Natuurlijk vind ik niet alles lekker, maar alles is zo goed klaargemaakt! Elke maaltijd hebben we een heerlijk salade, goed vlees of vis of een vervanger (jaja :)) en we krijgen alles binnen wat goed voor ons is. Het is werkelijk alsof ik elke dag uit eten ben. Zoals ik volgens mij al een keer genoemd heb (??) is het ontbijt iets minder mijn ding, maar ik heb nu ontdekt hoe lekker pap met rozijnen, honing en stukjes watermeloen is: SUPER lekker! Dat zit dus ook wel goed :)

Met de lessen zelf gaat het ook heel goed. We zijn nu echt bezig met de tekst behandeling en hoe je je stem het beste kan gebruiken. Ik ben ook mijn monoloog uit m'n hoofd aan het leren (a piece of monologue van Samual Beckett) en dat is best moeilijk! Maar leuk :) We werken ook nogsteeds aan onze houding door de vloeroefening (had ik verteld toch?) waardoor ik weer bezig ben met mijn eeuwige scheve-knieën/voeten-probleem. Karin wees me erop dat het misschien niet mijn knieën zijn, maar mijn heupen... Ze had het er ook over dat het kan zijn dat de doorbloeding niet zo goed is. Dat deed me denken aan dat papa laatst tegen me zei dat Dekkers wel vaker problemen hebben met de doorbloeding van ledematen, so that makes sense :) Karin vertelde toen dat een van haar vorige studenten een soort gelijk probleem had en naar een speciale therapie ging die haar heel erg geholpen heeft. Het probleem is alleen dat dat ongeveer 800 kronen per uur is (meer dan 110 euro) en ik nog niet zo goed weet of ik dat echt nodig heb, of het me helpt en hoe erg ik het vind zoals het nu is. Dat ga ik de komende week dus proberen uit te vinden, waarna ik er natuurlijk even met het thuisfront over ga hebben (geen zorgen paps en mams :)).

Verder zijn er geen grote dingen te melden.. Bowy en ik hebben afgelopen weekend giechelend onze eerste was gedraaid (hoe volwassen zijn wij :)) en vandaag was de eerste café-group meeting. De vergadering ging nog een beetje rommelig maar het eerste feest wordt vast en zeker meteen een knaller. Ik heb er zin in :) Verder staat er een kanotrip op het programma van vrijdag op zaterdag. Jaja, we gaan kamperen! Dolle boel :) Nu nog hopen op lekker weer... Dat wordt dan ook gelijk de cliffhanger voor nu, want deze kleine actrice in spé (hopen we :)) is een beetje moe. Geen verrassing natuurlijk, maar er moet wel wat aan gedaan worden. Ik denk dat ik zondag weer een update plaats, tenzij er nog spannende dingen gebeuren in de tussentijd :)

Voor nu, welterusten allemaal en tot over 116 dagen :)

Lots of love, Suus

Ps. Oeps. Ik wilde het kort houden :)

(L)(L)