Eigenlijk zijn Amerikanen heel aardig

18-07-12

Dag lieve allemaal,

Emma weet het nog precies: in ons appartementje op onze vorige vakantie besloten we waar we de volgende zomer heen zouden gaan: Amerika! Met z’n vieren, een maand lang. Dus daar zitten we dan! Op dit moment op de Interstate 66 West, ergens tussen Washington DC en onze volgende bestemming: de camping in Elkins. Daar halen we de tent op waar we de komende maand in zullen kamperen. In die maand verplaatsen we ons beetje bij beetje westwaarts, om uiteindelijk via Los Angeles in San Francisco uit te komen. Daar vertrekt ons vliegtuig 17 augustus weer naar Amsterdam. Maar zo ver is het dus nog lang niet!

Maandag 16 juli stapten we ’s middags in het vliegtuig (met zelfs m’n bril mee, die waren we toch bijna vergeten!) en zo’n acht uur later landden we in Washington DC. Stempel in ons paspoort (woehoe!), alle vingers gescand en alle hoofdjes op de foto. Zo hop, de shuttlebus in naar de auto verhuur, onze koffers in de achterbak -waarin we ook de tent op hadden kunnen zetten- en rijden maar!

De weg vinden van het vliegveld naar het hotel ging iets minder soepel, maar niemand van ons vond dat vervelend. Door het ommetje zagen we meteen een paar (chique) buitenwijken en een stuk van de binnenstad zelf. Het was net als op TV. In de wijken net buiten de stad had Desperate Housewifes opgenomen kunnen zijn en ook het winkeltje van het benzinestation waar we de weg gingen vragen (met het bordje “first rule of menhood: don’t ask for directions” op de toonbank) leek zo uit een gangsterfilm te zijn gerold.

Eenmaal bij het hotel aangekomen, werden we naar een ander hotel gestuurd omdat er in het eerste een boiler was ontploft… Geen probleem (voor ons dan), het andere hotelletje was slechts een paar blokken verderop.

De volgende ochtend werden de meeste van ons vroeg gewekt door de gevreesde jetlag, maar daardoor stonden we (na een ontbijtje van appelflappen, donuts en muffins) wel om half tien ’s ochtends voor het witte huis! Met het mogelijk vooruitzicht op mijn studie politicologie volgend jaar vond ik dat natuurlijk wel stoer.
We besloten een hop-on-hop-off-bus te pakken die ons door de stad konden rijden. Ook wel stoer: we gingen bovenin zitten. Met 33 graden Celsius en in de brandende zon was dat nog niet zo vanzelfsprekend, maar als de bus aan het rijden was, was het goed toefen, daar in de binnenstad van Washington DC.
Onze eerste stop was bij het treinstation in Washington, een mooi gebouw met veel winkels, eetgelegenheden en natuurlijk de treinen. Dat is daar trouwens wel iets anders dan in Nederland. Er zijn alleen maar mensen met grote koffers, die dus niet even naar het dorpje verderop bij tante Lien op bezoek gaan. Er zijn heuse “gates” waar je moet “boarden” als je trein gaat vertrekken, en niet eerder. Reizen met de trein is blijkbaar iets bijzonders.

Na een pizza slice onder een boom zijn we weer in de bus gehopt en bij het Martin Luther King Memorial weer uitgehopt. Dit was een prachtig monument ter ere van deze zwarte dominee die zoveel heeft betekent voor de emancipatie van de negers in de Verenigde Staten en daarbuiten. We hebben een rondje gelopen langs het Korea-monument en het Lincon memorial. Mooi om te zien, en niet zozeer vanwege de bouwwerken zelf. Ook het nationaal histories museum was in dit opzicht interessant, omdat de Amerikaanse visie op bijvoorbeeld de tweede wereldoorlog –natuurlijk- anders is dan de Nederlandse. Wat voor een beeld hebben de Amerikanen toen en nu van deze (en vele andere) oorlogen? Waarom zijn ze zo trots op hun land en hangen ze te pas en te onpas de vlag uit? Waarom vinden ze het normaal dat een president een tempel met een enorm standbeeld van zichzelf laat bouwen? En hoe zien ze hun eigen rol in de rest van de wereld? Weten ze hoeveel (of hoe weinig) invloed ze hebben op Europa, zowel cultureel, economisch als politiek? Allemaal vragen waar we de komende maand misschien een beetje antwoord op krijgen. Wat we inmiddels wel weten, is dat ze eigenlijk heel aardig zijn, die Amerikanen. Die conclusie trokken we gisteravond toen we onze maaltijdsalade van Chop’t zaten te eten. Het zijn aardige mensen. Allemaal vriendelijk en vrolijk. En eerlijk is eerlijk: dat zie je niet altijd in de film en op het nieuws. Ik in elk geval niet, en dat is toch jammer.

Het zijn ook interessante mensen. De cultuur, de politiek, de geschiedenis, hun economisch beleid; ik vind het allemaal rete interessant.

Een mooi voorbeeld zijn de twee oudere vrouwen op een bankje in de schaduw bij het Martin Luther King memorial. Papa sprak ze aan omdat ze Afro-Amerikaans waren en er uitzagen alsof ze de tijd van Martin Luther King bewust hadden meegemaakt (no offence). Dit was inderdaad zo en toen papa vroeg hoe ze die tijd beleefd hadden, begonnen ze enthousiast te vertellen. Over hoe ze de mars op tv hadden gezien, hoeveel invloed hij had gehad en over de bordjes “whites only” op de deur van restaurants. Bizar dat dit zich allemaal nog heeft afgespeeld toen onze ouders al geboren waren (en ja, dat is een compliment). Maar ook over hoe ze nu achter het homohuwelijk stonden “because they are also a creation of God”. Prachtige verhalen, rete interessant.

De eerste indrukken zijn dus verkregen, de eerste kilometers zijn gemaakt en vanavond zitten we voor ons tentje te eten. We gaan proberen om hier af en toe een verslagje te plaatsen, waarbij we van schrijver zullen wisselen en foto’s gaan plaatsen. Voor onze vaste fans is er de e-maillijst, waarvoor je je aan de linkerkant van deze pagina kan inschrijven. Je krijgt dan automatisch een e-mailtje als we iets hebben geplaatst. Dus wie weet tot de volgende!

Liefs,
Pieter, Annelies, Emma en Suzanne