Kinderen, Pizza en nog meer Inka's

Hola!

Alweer bijna een maand weg van huis en er is al zoveel gebeurd! Zo ook sinds m’n laatste blog, ruim 10 dagen geleden. Het grootste verschil is natuurlijk dat we aan het project begonnen zijn. Zullen we daar maar meteen mee aftrappen dan?

Twee weken geleden gingen we naar Qosqo Maki voor een meeting met de andere vrijwilligers, om een soort workshop in elkaar te zetten. Toen we daar aankwamen bleek echter dat ze het iets anders begrepen hadden. Samen met een andere vrijwilliger (die een klein beetje Engels spreekt) opende we de bibliotheek (Salle de lectura) waar de kinderen in de loop van de avond binnen kwamen druppelen om spelletjes te spelen. Dat is dus ook wat wij uiteindelijk gedaan hebben die avond: Uno en memorie. Verder was het best hectisch, wat volgens onze collega Jeanbabtiste (?) wel heel ongebruikelijk was. De jongetjes die binnen kwamen waren tussen de 12 en de 18 en er werd heel wat af gegild, gerent en gestoeid. Toen we naar huis liepen waren we een beetje in de war over de hele situatie, omdat het toch wel anders was dan we hadden verwacht. Gelukkig werd alles steeds duidelijker in de week de volgde, en ook in afgelopen week. Het blijkt dat Jeanbabtiste vooral in de bakkerij van het project werkt en dat hij alleen met ons in de bieb staat om ons een soort van in te werken. Ook weten we inmiddels veel meer van de kinderen af: elke avond komen er een aantal jongens tussen de 10 en 18 jaar om daar te slapen. Ze krijgen dan ’s ochtends ontbijt en gaan dan weer de straat op om te werken. Sommige hebben een vast baantje, andere werken als schoenenpoetsers of verkopen tekeningen aan toeristen. Ze wonen er niet, maar zijn elke avond welkom om er te komen slapen en ’s avonds is er dus ook de mogelijkheid om spelletjes te komen doen in de bibliotheek, boeken te lezen, tafeltennis te spelen of te voetballen. Dit laatste dus allemaal gezellig met ons. De groep jongens verschilt dus elke dag een beetje. Ook weten we nog niet precies hoeveel het er precies zijn, omdat ze lang niet allemaal naar de bieb komen, maar vaak direct naar de slaapzaal of een andere ruimte gaan om te chillen. Dit is trouwens wel een beetje aan het veranderen: steeds meer komen erachter dat het eigenlijk best gezellig is in de bieb, dus krijgen we steeds meer contact met ze. Super leuk natuurlijk! Naast de jongens die in het project komen slapen komen er ook elke avond een aantal kinderen die in de buurt van het project wonen. Zij hebben dus wel een huis en gaan meestal ook naar school, maar komen uit de wat minder rijke families, en komen dus bij ons spelletjes spelen of huiswerk maken. Ook deze kinderen beginnen we intussen wat beter te leren kennen, omdat het vaak dezelfde zijn. ¬

Na een beetje een onduidelijk begin wordt het dus steeds interessanter om in Qosqo Maki te werken. In het weekend misten we los ninos zelfs al :) Binnenkort willen we ook beginnen met een jongleercursus. Maud kan dat namelijk, dus gingen we laatst op jacht naar jongleerballen. Zonder heel zeker te zijn over het Spaanse woord voor ‘speelgoedwinkel’ of ‘jongleerballen’ hebben we een beetje rondgevraagd en uiteindelijk kwamen we drie jonge mensen tegen die eruit zagen alsof ze wel wisten waar we naar die ballen moesten zoeken. Na een gesprekje (half spaans, half engels) kwamen we tot de conclusie dat jongleerballen eigenlijk veel te duur zijn. We hebben er heel wat nodig en dan is 10 sol (bijna 3 euro) per bal toch wat veel. Onze hippie vrienden kwamen daarom met de suggestie om ze zelf te maken van ballonnen en meel. Daar hebben we dus maar wat van gescoord op de lokale markt, zodat we dat dit weekend eens kunnen gaan proberen! Ben benieuwd…

Dat houdt ons dus wel lekker bezig! En het zal binnenkort ook wel niet veel rustiger worden, omdat we hebben besloten nog minstens één week extra Spaanse lessen te nemen. Op dit moment kunnen we namelijk wel een beetje korte gesprekjes voeren, maar we kunnen nog geen verledentijd maken bijvoorbeeld en dat kan op de lange termijn toch wel handig zijn… Dit betekend wel dat we dus maar ongeveer vijf uurtjes vrije tijd hebben per dag. Het project begint namelijk om ongeveer zeven uur en we zijn om 12.45 klaar op school. Daartussen moeten we dus twee keer eten, uitrusten, boodschapjes doen en blogjes schrijven :)

Gelukkig zijn daar altijd nog de weekenden! Afgelopen weekend hebben we een tochtje door de heilige vallei gemaakt. Zaterdag ochtend vertrokken we naar Pisac, waar een paar andere vrienden de avond daarvoor al naar toe waren gegaan. We hebben daar rondgelopen op een schattig marktje, heerlijk gegeten in hotel en zijn daarna naar een super mooie (pre-)Inca ruïne gegaan, wat hoger geleden in de bergen. Het was een mix van Inca tempels, huisjes die hun voorgangers al gemaakt hadden en het prachtige uitzicht. Bovendien was de zon net aan het zakken en hadden we een aardige taxichauffeur die met ons meeliep en goed kon uitleggen wat het allemaal voorstelde.

Weer beneden in het dorpje aangekomen (rond een uur of zes) hebben we de bus gepakt naar een ander dorpje: Urumbamba. Dankzij de Lonely Planet vonden we een leuk hostelletje, waar we met een gammel tuk-tuk-achtig rijtuig naartoe werden gebracht. Nadat we onze spullen hadden gedropt, liepen we terug naar het centrum om lekker pizza te eten en limonade te drinken (echt waar). ’s Avonds hebben we nog een beetje lekker op onze luxe kamers rondgehangen en zijn we niet eens achterlijk laat naar bed gegaan. De volgende dag kregen we heerlijk bananen pannenkoeken van de schattige hoteleigenaar en trokken we na het ontbijt al snel de conclusie dat er in Urumbamba verder niet zoveel te beleven viel. Op weg naar de bus die ons naar het volgende dorp zou brengen, kwamen we echter langs een soort recreatie parkje waar twee voetbalteam aan het opwarmen waren voor een wedstrijd, en zelfs een openluchtzwembadje was (volgens mij gevuld met regenwater). Voor 0,50 sol (0,15 euro) per persoon mochten we naar binnen en hebben we even lekker in het gras gezeten en de wedstrijd bekeken. Helaas was het team met de voor ons zo vertrouwde groen-gele tenues wel een beetje de looser. Maar ook dat is vertrouwd, dus was het toch leuk om te kijken. Na nog geen twee uurtjes maar wel weer door, op naar Moray. Dit is een mooi bouwwerkachtigiets, wat door de inca’s werd gebruikt voor landbouwkundigen experimenten. Het is namelijk een soort arena met allemaal terrassen en omdat het beneden warmer is dan boven, heeft elke laag zijn eigen micro-klimaat. Google heeft mooie plaatjes en ik zal binnenkort ook nog foto’s plaatsen. Voordat we terug naar Cusco gingen, hebben we nog een stop gemaakt in Chinecero, waar we tussen de locals lekker gegeten hebben. Om een uur of zes waren we weer op ons eigen Plaza des Armas, zodat we ’s avonds weer ouderwets konden feesten :) Wat? Op zondagavond? Jup, maandag waren we namelijk vrij. Lekker uitslapen dus en de hele dag een beetje relaxen.
Dinsdag was het Valentijnsdag en de school had voor na de pauze een paar leuke spelletjes bedacht, waarbij mijn team toch echt bijna gewonnen had :)

En nu staat er alweer een nieuw weekend voor de deur! Met weer een grote verandering: we gaan verhuizen naar het appartement. Weg van Emma, weg van de Avenida de Universitaria, op naar San Blas. Ik vind het op zich best een fijn idee dat we straks met z’n drieën (wij en Wouter) een plekje helemaal voor onszelf hebben en niet bang hoeven te zijn om Emma tot last te zijn. Aan de andere kant was het ook heel fijn om bij Emma te wonen en bovendien kan ze heerlijk koken :) Maar goed, op naar nieuw avontuur! Bij deze beloof ik alvast de foto’s (zoals jullie inmiddels weten kan dat wel nog een week duren ;)).
En zondag is het ook feest vanwege carnaval! We horen er veel verschillende verhalen over, maar het houdt in elk geval een watergevecht in. We zijn benieuwd!

Dan wil ik alleen nog even zeggen dat ik heel blij word van al jullie mooie reacties! Dankjulliewel daarvoor! :)

Oja, en veel sterkte met onze prins natuurlijk… Ik hoorde het vandaag op school van de andere Nederlanders: arme Friso. Is het groot nieuws daar? Ik leef met ons mee, hopelijk komt die er weer bovenop.

Tot de volgende keer, lieve allemaal!
Liefs en knuffels,
Suus

Ps. Het regenseizoen is nu echt begonnen... De straten van Cusco veranderen regelmatig in riviertjes en 's nachts is het een stuk kouder nu. Ik heb dus nog maar een Alpaca trui aangeschaft :)