Euforie, jetlags en een paar Inca's

Hola Amigos!

Nou, daar zijn we dan! Aangekomen in Cusco. Inmiddels al weer twee dagen geleden, en zelfs daarvoor waren we al een hele tijd onderweg. Maar dat lijkt nu wel heel lang geleden! Veel te vertellen dus….

Donderdag vlogen we om half 1 ’s middags vanaf Schiphol naar Lima, de hoofdstad van Peru. Er stond ons ruim 12 uur in het vliegtuig te wachten. Gelukkig hadden we allebei een mooi schermpje in de stoel voor ons, waar we films en tv-series op konden kijken, spelletjes konden spelen en zelfs al een lesje Spaans konden volgen! Naast ons zat een Peruaanse man, die ons graag wat tips en uitleg gaf over wat ons te wachten stond en ons hielp met de uitspraak van het Spaanse lesje. Toch waren we wel blij toen deze praatgraag na een paar gezellige biertjes (waardoor die dus nog praatgraager werd) in slaap viel :) De vlucht was uiteindelijk dus zo fijn als een 12 uur durende vlucht kan zijn.

Toen we om 19.30 plaatselijke tijd in Lima aankwamen raakten we ondanks de vermoeidheid in een euforische stemming. We waren zonder problemen de douane gepasseerd en zodra we het vliegveld afliepen voelden en roken we de warmte en energie van Zuid-Amerika en het avontuur dat ons te wachten stond De chauffeur die ons van daar op kwam halen bracht ons naar een heel lief hotelletje, gerund door een Nederlands echtpaar. We hadden een mooie kamer met warme douche en de volgende ochtend een lekker ontbijtje. We werden om een uur of vijf wakker door die fijne jetlag, dus waren ruim op tijd voor dit ontbijt. Hier was ook meteen het moment aangebroken om ons eerste kopje Coca-thee te drinken… Het rook een beetje naar spinazie en de haarverf die ik een paar jaar geleden eens gebruikt heb. Het vervelende was dat het ook zo smaakte. Maar goed, het zou helpen tegen hoogteziekte dus we moesten er maar aan wennen. Inmiddels hebben we al heel wat kopjes Coca-thee gedronken (die trouwens gewoon uit een zakje wordt getrokken) en na het vijfde kopje begint het inderdaad wel te wennen.

Om 9.15 werden we door de chauffeur van het hotel weer op het vliegveld afgezet, want om 10.55 zou ons vliegtuig naar Cusco vertrekken. In de drukte en lichte chaos was het nog even goed zoeken naar de juiste balie, maar uiteindelijk hoefden we niet heel lang in de rij staan. Vervolgens kregen we te horen dat onze oorspronkelijke vlucht verlaat was en we werden op een vroegere vlucht gezet, er gaan namelijk heel wat vliegtuigjes naar Cusco op en neer per dag. Hoewel we eerst naar de verkeerde gate waren gestuurd door de balie meneer, kwamen we op tijd aan waar we moesten. Helaas was deze “vroege” vlucht ook verlaat, waardoor we uiteindelijk toch pas om 11.40 wegvlogen. Het was een korte en mooie vlucht, met alvast een prachtig uitzicht over de stad vlak voor de landing.

Buiten het kleine vliegveldje stond Enrique op ons te wachten. Hij is de directeur en oprichter, en onze contact persoon van Mijn Bestemming Peru. Hij bracht ons gelijk naar ons gastgezin, waar we hartelijk werden ontvangen door ons gastmoeder Emma. Toen we onze spullen op onze kamer hadden gedumpt, stond er beneden een heerlijke Peruaanse lunch klaar. Enrique at ook mee, en na het eten begonnen we aan onze stadstour. Hij liet ons zien hoe we bij de Spaanse school moesten komen en liet ons de stad zien. Hij lichtte ons ook in over praktische zaken zoals veiligheid. Wat hij vertelde klopte helemaal bij het gevoel dat we vrij snel hadden van de stad: het is er veel veiliger dan veel boekjes en websites suggereerden. Dus overdag geen moneybeld, slotjes op de rugzak of enge figuren. Voordat jullie nu allemaal bang zijn voor onze laksheid: het is echt waar Natuurlijk moet je altijd op je rugzak letten en schijnen de jongens wel pusherig te zijn, en ook in de avond nemen we altijd een taxi. Maar er is veel politie op straat, iedereen is heel vriendelijk, verkopertjes zijn niet enorm opdringerig en omdat ze gewend zijn aan toeristen worden we niet raar aangekeken of achtervolgt.

Verder is de binnenstad van Cusco sowieso heel mooi. Er zijn ontelbaar mooie straatjes en pleintjes en de gebouwen zijn mooi oud en niet vervallen. Ook is er veel leven op straat. Gister hebben Maud en ik bijvoorbeeld een uur op het grote plein Plaza de Armas gezeten en hebben we ons prima vermaakt met het drinken van een Starbucks koffie en het kijken naar alle mensen die daar zo ongeveer hetzelfde deden.

Nu denken jullie natuurlijk allemaal: “Wat? Zomaar buiten zitten? Jullie zitten toch kei hoog in de bergen? Daar is het toch heel koud?”. Ha! Niet dus. Vooral de dag dat we aankwamen was het prachtig weer. Echt korte broeken en hemdjes temperatuur. Heerlijk weer voor die eerste stadstour dus! Halverwege de tour ontmoetten we Jan, waar Enrique mee afgesproken had. Jan is een Belgische jongen die de dag voor ons was aangekomen en is ook in Cusco om vrijwilligers werk te doen. Super leuk dus, dat we al meteen iemand kenden. Volgens Enrique is dit ook het idee van de organisatie: het is voor de komende maanden onze familie, dus we kunnen voor alles bij elkaar terecht en er worden regelmatig gezellig avondjes en meetings georganiseerd; zowel door Enrique als door onszelf. Deze week zijn er veel wisselingen waarin mensen weggaan en aankomen, maar over ongeveer twee weken is de lange-termijn-groep compleet en dan zijn we met zeven mensen. Met z’n vieren hebben we nog een leuke overdekte markt bezocht, waar we gelijk maar even drie vruchten hebben geprobeerd waar we zelfs nog nooit van gehoord hadden. De een net wat lekkerder dan de andere . Later zijn we nog wat gaan drinken, waarna Maud en ik terug gingen naar het gastgezin om onze eerste Peruaanse avondmaaltijd te nuttigen en gelijk onze eerste Peruaanse regenbui over ons heen kregen. Hoewel we alleen maar van de taxi naar de voordeur hoefden te lopen waren we aardig verzopen. Ze eten hier ’s middags warm en ’s avonds brood (hetzelfde als voor het ontbijt), dus Emma had voor de gelegenheid lekkere warme belegde broodjes gemaakt.

’s Avonds waren we helemaal gesloopt door de jetlag en gingen we vroeg naar bed. Helaas maakte diezelfde jetlag ons de volgende ochtend al voor zes uur wakker… Hierdoor hadden we wel een lekker lange dag, waardoor we ’s ochtends een museum in een oud klooster hebben bezocht (niet bijster interessant), lekker rondgelopen hebben en zelfs Alpacasokken hebben gekocht. Na weer een lekkere lunch thuis zijn we weer naar de stad gegaan. We hebben eerste eens even naar huis gebeld, vanuit een telefooncelletje in een soort apotheek. Daarna hadden we met Jan afgesproken om de Zonnetempel van de Inca’s te bezoeken. Het was een mooi gebouw, maar helaas was er niet enorm veel Inca spul te zien. Daarna zijn we dus nog maar even wat gaan drinken, waarna Maud en ik in de stad een sandwich hebben gegeten. Zelfs wij hebben hier eigenlijk nooit echt honger namelijk… Zal wel door de hoogte komen, waar we verder trouwens geen last van hebben Als je een berg op loopt merk je wel dat je heel snel buitenadem bent, maar dat zal binnenkort ook wel minder worden. ’s Avonds hebben we met Enrique en Jan weer afgesproken en zijn we gaan loungen in een chille bar. We vonden het nu ook maar tijd worden om Peru’s beroemde cocktail te proberen: de Pisco Sour. Wat kunnen we daar over zeggen... Hij was vooral… zuur. Rond een uur of 12 zijn we met de taxi weer naar huis gegaan, omdat onze jetlag ons helaas nog niet toestond om uitgebreid te gaan stappen.

Ondanks dat we vrij laat in bed lagen, werden we weer om 6.15 wakker. Dit keer was het waarschijnlijk een combinatie van de jetlag en iemand die het nodig vond om één straat verderop (waar de universiteit is) een bijeenkomst te organiseren voor professoren en door een versterker te brullen. Precies. Om 6.15 am. Op zondag. Wij begrijpen het ook niet. Gelukkig lukte het ons om tot 8 uur in bed te blijven suffen. Om 10 uur stonden we alweer op het grote plein, waar we weer met Jan af hadden gesproken. Dit keer hadden we bedacht om naar ‘The White Christ” te lopen, die op een berg over de stad uitkijkt. Aan de andere kant van die berg is ook nog een Inca ruïne, dus die konden meteen even mooi meepikken. Toen we bijna aan de top waren, werden we echter gestopt door een mannetje dat paardenritjes aanbood (gelukkig spreekt Jan al een aardig woordje Spaans). We wilden eigenlijk sowieso een keer gaan paardrijden, dus waarom niet? :D We kregen alle drie een mak paardje aangereikt, waarmee langs allerlei bezienswaardigheden (nog meer Inca’s) hobbelde. Het was super leuk om weer op een paard te zitten en al helemaal met zo’n fantastisch uitzicht in zo’n geweldige omgeving! We mochten zelfs een stukje in galop en ik ben er nét niet af gestuiterd. Talent dat ik ben. De witte Jezus en die andere ruïne hebben we uiteindelijk niet meer gezien, maar daar hebben we nog drie maanden voor Toen we weer naar Cusco afdaalden begon het keihard te regenen dus zijn we met een taxi naar huis gegaan. Nu zitten we dus te chillen op onze kamer om blog(je)s te schrijven, die we zullen posten zodra we WiFi hebben. Die komt namelijk wel :D Luxe he?

Zoals ik even liet doorschemeren hebben we een heerlijk gastgezin. Aan het hoofd staat dus Emma, een vrouw van ongeveer 65. Ze heeft drie dochters, waarvan er twee in het buitenland wonen. De jongste woont ook in Cusco en komt regelmatig over de vloer. Verder kwamen we er vanochtend achter dat haar moeder ook in het huis woont. We hebben d’r nog niet gezien, maar we weten dat ze heel oud is. Naast ons, wonen hier nog twee andere vrijwilligers van Mijn Bestemming Peru: Didi en Clara. Didi verhuist vandaag echter voor haar laatste weekje Cusco nog even naar een appartement en ook Clara vertrekt volgende week. Maar vandaag is Wouter aangekomen, die met ons Spaanse lessen gaat volgen en over vier weken met ons een appartement gaat delen. We zitten straks dus met z’n drieën in dit huis.
Maud en ik delen samen een kamer, waar we allebei een ladekast en lekker bed hebben staan. Op de gang is de badkamer met wc, wastafel én, jawel: een koude douche. We hebben vandaag echter van Didi een paar tips gekregen hoe die misschien toch warm wordt, en anders kunnen we de douch beneden gebruiken die het altijd doet :)

Hopelijk wordt dat dus het goeie nieuws van het volgende blog, samen met het verhaal over de Spaanse lessen die morgen gaan beginnen. Ook foto’s komen eraan!

Hasta luego en veel liefs!
Suus